Borneo - Tropisch woud en tropische wateren

De volgende dag zijn Marloes en ik een "privé" rivier cruise gaan maken. Door de ochtendmist over de Kinabatangan zijn we richting een van de Oxbow Lakes gegaan die te vinden zijn langs de rivier. Deze meren zijn oude bochten van de rivier die in de loop van de tijd van de rivier zijn afgesneden. Bij dit Oxbow Lake kregen we de kans om vogels te spotten. Het bleek een mooi meer dat via een smal zijtakje van de Kinabatangan te bereiken was. We hebben er idd een aantal prachtige vogels gezien, de Aziatische zwarte neushoornvogel, de rhinocerous hornbill en de snakebird (van die laatste twee weet ik de NL-se naam niet). Na een kop koffie te hebben gedronken op het meer zijn we weer teruggegaan naar de lodge.

In het begin van de middag zijn we een wandeling door het regenwoud gaan maken. Dat het een broeinest is voor muggen bleek al snel, want we waren nog geen vijf passen op pas of Marloes had letterlijk 20 bulten op elke kuit...

Tijdens de wandeling hebben we met name op de grond nog dingen gezien. De bomen gaven helaas niet hun geheimen prijs ondanks het uitgebreide gefluit en gekrijs van vogels. Opvallend was dat weer eens bewezen werd dat het regenwoud een goede omgeving is voor insecten. Duizendpoten groeien uit tot slangen, vlinders tot vogels en pissebedden tot hagedissen... De wandeling was verder erg mooi alleen jammer dat we de dieren alleen hoorden...

Na een welverdiende douche en de lunch zijn we weer het water op gegaan. Dit keer stond een verder afgelegen zijtak op het programma. Onderweg kwamen we weer Neusapen en een Oerang Oetan tegen, ook een krokodil en een monitor leguaan hebben we gespot. De zijtak was weer van een ander kaliber dan de vorige, dit omdat de kanten lager waren en daardoor regelmatig onder water stonden. Gevolg was dat zodra het droogviel het redelijk open was en het dus makkelijker was om dieren te spotten. Dat bleek ook al snel. We hebben meerdere wilde zwijnen gezien en verschillende apen. Ook waren er een aantal monitor leguanen te zien. We hebben ook nog een soort achtervolging gehouden. Er zat nl. een prachtige ijsvogel langs de waterkant, maar telkens als we op een goede plek waren om te fotograferen vloog meneer weer verder... Uiteindelijk hebben we het maar opgegeven en hebben we genoegen moeten nemen met een foto van verder weg. Wel heb ik nog een foto van een arend in vlucht kunnen maken.

De volgende dag zijn we met de boot teruggegaan naar Sandakan en ook deze keer weer mooie dieren gezien. Eén Oerang Oetan zat laag in een boom direct aan de waterkant en dus was hij heel goed zichtbaar! Erg indrukwekkend om een mannetje van zo dichtbij te kunnen bekijken!
De rest van de dag hebben we gerelaxed bij het zwembad van het hotel in Sandankan. De dag erna vlogen we richting onze "strandbestemming". Omdat we grotendeels overdag vlogen konden we goed uitkijken over het eiland. Prachtig om te zien hoe groen en tropisch het is. Ook waren de palmolieplantages weer goed te zien, dat was dan weer beduidend minder...

We werden opgehaald van het vliegveld en naar Semporna gebracht. Daar aangekomen zijn we alles gaan regelen voor onze duik-/ snorkeltrip van de dag erna. Op het programma stond Sipadan, een beschermd natuurgebied en één van de mooiste duikplekken ter wereld. Helaas werd het echter voor mij ook snorkelen want rond Sipadan gaat het zeer steil naar beneden (600m aan de ene kant 2000m aan de andere) en dus moest je minstens je duikbrevet hebben om te mogen duiken. Ondanks de aanvankelijke teleurstelling hierover werd de volgende dag al gauw duidelijk dat snorkelen ook zeer veel te bieden had! Bij onze eerste site hadden we meteen al prijs: een zeeschildpad ter grootte van Marloes!! Prachtig om die dieren zo gracieus door het water te zien voortbewegen. Ze zijn ook helemaal niet verlegen en we konden zo een heel stuk meezwemmen! Na de schildpad zagen we ook haaien. In dit geval waren het whitetip reefsharks. Heel bijzonder om gewoon met haaien rond te zwemmen!! De andere snorkelsites waren ook prachtig. We hebben in totaal zo'n 25 zeeschildpadden gezien, zo'n 5 haaien en wel honderden verschillende vissen. De prijs voor deze onderwater pracht en praal? Een zeer zware verbranding op rug, kuiten en armen!! Ondanks meerdere keren factor 30 insmeren...

De overnachting was op Mabul een klein eilandje op een uurtje varen van Semporna. Een leuke homestay overigens, waar alle gasten tegelijkertijd aan tafel moesten zodra de eigenaresse het eten klaar had. De club die er zat was erg gezellig; twee Nederlandse stellen, een Nederlands meisje, een groepje Zweden en een Canadees. Overigens bleek één van de NL-se stellen, Ronald en Marije, bij ons om de hoek te wonen in Den Haag!! Het andere NL-se stel, Teun en Yvette, die we al op de boot hadden ontmoet tijdens de snorkeltrip, bleek op hetzelfde advocatenkantoor te werken als twee mensen die wij kennen en dus bleek maar weer eens te meer dat de wereld erg klein is... Frustrerend genoeg waren zij lekker lang op reis, maar dat mocht de pret niet drukken ;-)

's Avonds ben ik (Marloes was door de verbranding helemaal uitgeschakeld) nog op bezoek geweest bij Alex en Eimhear, het stel dat we tijdens onze eerdere avonturen hadden ontmoet. Zij zaten in een prachtig resort aan de andere kant van het eiland, dus daar ben ik een biertje gaan drinken. Daar heb ik ook nog even een film meegepikt over alle dieren die hier in de wateren voorkomen, heel erg mooi...

De volgende dag was het dan zover, ik ging duiken! Marloes is achtergebleven in de kamer, want de verbranding had haar stevig te pakken en dus bleef ze met Yvette op Mabul.

Het duiken was bij Mabul, want daar is het ondieper. Marije en Ronald zaten ook op de boot dus dat was erg gezellig. Bij de eerste duik hebben we een aantal dingen geoefend, zoals het water uit de duikbril halen en je regulator (ademhalingsmondstuk) terugvinden als je die kwijt raakt. Daarna zijn we op "pad" gegaan. Ondanks de sterke storming hebben we veel mooie dingen kunnen zien, met name een grote Lionfish (hele grote stekels) was prachtig. Aangezien de tweede site te diep was moest ik die uitzitten, maar de derde mocht ik weer het water in. Daar hebben we een "drift dive" gedaan (werd me achteraf verteld), d.w.z. duiken met de stroom mee. Dat bleek ook wel toen we bovenkwamen, want we waren ruim een kilometer verder dan van waar we begonnen waren! Bij deze duik hebben we o.a. meerdere zeeschildpadden gezien, een octopus (compleet met inktuitstoot), een krokodilvis en een tweetal scholen van wel duizend vissen die je bijna letterlijk omsingelen! Erg indrukwekkend dus! Grote verschil met mijn vorige introductieduik was dat ik dit keer zelf vrij mocht rondzwemmen, daar waar ik de vorige keer (Thailand) "uitgelaten" werd.

Aan het eind van de trip hebben we de spullen opgehaald (en Marloes natuurlijk) en zijn teruggekeerd naar Semporna. Daar hebben Teun, Yvette, Josje (NLse meisje van Mabul), Marloes en ik nog wat gegeten en daarna zijn Josje en wij met de nachtbus naar Kota Kindabalu gegaan. Na een week in paradijs was het weer tijd om terug te keren naar de werkelijkheid...

Borneo - Jungle River Cruise

Eindelijk was het dan zover, onze vakantie naar Borneo!! Niet alleen een week op een tropisch eiland ver weg van de Chinese hectiek, maar zeker ook weer eens een week samen zijn (toch ook al weer 4 maanden geleden). Symbolisch of niet, maar Marloes kwam op de 14e februari aan in Guangzhou...

Onze trip begon met de busrit naar Zhuhai, aan de grens met Macau. Na die grens overgestoken te zijn hebben we de taxi gepakt naar het vliegveld. Daar aangekomen (2 uur van te voren) bleek dat onze vlucht al een uur vetraging had, we vlogen met Air Delaysia en dat zouden we weten ook... We zijn dus maar wat gaan eten en uiteindelijk een keer richting de gate gelopen. De vertraging bleek opgelopen te zijn naar 2,5 uur. De vlucht zelf verliep verder wel prima, al is een vliegtuig vol met Chinezen niet bepaald een rustige vlucht.

De eerste overnachting verliep prima, leuk guesthouse, al was de warmte (32 graden en vochtig) wel even wennen...

De dag erna zijn we meteen op pad gegaan naar het busstation. De bussen naar Sandakan zaten al helemaal vol en het leek in eerste instantie niet eens te gaan lukken om die dag naar Sandankan te komen. Gelukkig is Marloes uitermate adequaat en vastberaden in het regelen van dit soort aangelegenheden en met weliswaar 2,5 uur vertraging (daar is'ie weer) gingen we dan op toch op weg... De route was fantastisch! Uitgestrekte tropische bossen, overweldigende uitzichten over valleien etc. Wel opvallend waren de grote palmolieplantages. Ik had er al vaker over gehoord, maar om het zelf te zien was toch wel indrukwekkend. Enorme oppervlaktes regenwoud hebben hiervoor plaats moeten maken. Gelukkig is het grootste project definitief van de baan. De overheden van Indonesië, Brunei en Maleisië hebben nl. besloten het "hart van Borneo" een gebied ter grootte van vijf keer Nederland te gaan beschermen. Goed nieuws dus!!

Onze overnachting in Sandakan was goed (4* hotel!!) en dat was maar goed ook want het was bijtijds weer op pad de volgende ochtend.

Eerst stond een bezoek aan Sepilok op het programma. Bij Sepilok is een Oerang Oetan rehabilitatie centrum gevestigd, één van de vijf in de wereld. Het centrum is twee keer per dag open voor het publiek, tijdens de voedermomenten. Het terugbrengen van Oerang Oetans naar leven in het wild is een lange termijn klus. Het duurt gemiddeld genomen tussen de 5 tot 10 jaar om dit, als het al lukt, voor elkaar te krijgen. Om ze te stimuleren om zelf op zoek te gaan naar eten is het menu wat ze van het centrum krijgen zeer eentonig. Bananen, suikerriet en voor de kleintjes melk. Aangezien ze niet in kooien leven en er geen hekken om het centrum heen staan is het altijd afwachten hoeveel Oerangs er op de voeding afkomen. In ons geval waren het er een stuk of 8, varierend in grootte. Het was geweldig om te zien hoe deze mensapen zich voortbewegen en met het speelse gemak in een "vogelnestje" hangen. Ook de gezichtsuitdrukkingen en hun speelse gedrag leidde tot veel hilariteit. Na dit vrolijke stel uitgebreid te hebben bekeken en gefotografeerd zijn we met richting de boot vertrokken. Met deze boot zouden we het eerste deel van onze riviertocht over de Kinabatangan rivier doen. Eerst moesten we een stuk open zee oversteken en dat was nog even opletten, want voor je het weet zit je in Filipijnse wateren en daar worden ze niet vrolijk van...

Eenmaal op de rivier kwamen we ogen te kort. Aan beide kanten trok een groene muur van regenwoud aan ons voorbij. Dankzij zeer goed spotwerk van onze gids zagen we onderweg de meest prachtige dingen. Zo hebben we de alleen op Borneo voorkomende Proboscis Monkey (Neusaap) gezien en hebben het geluk gehad om wilde Oerang Oetans te zien! Een keer een moeder met een kleintje en een keer een mannetje. Moeilijke van de Oerang Oetans is dat je ze zo voorbij vaart zonder ze te zien. Ze hangen soms letterlijk maar wat... Naast deze twee hebben we ook krokodillen, monitor leguanen en verschillende vogelsoorten gezien.

Na een lunch bij een prachtige lodge aan het water zijn we doorgevaren naar onze lodge. Dat bleek ook erg mooi te zijn trouwens :-) Na een korte pauze zijn Marloes en ik met een Engels/Iers stel overgestapt op een kleinere boot en zijn we een zijtak van de Kinabatangan opgegaan. Dat was echt prachtig (zie foto). Ook hier hebben we veel dieren gezien. Veel neusapen, maar ook verschillende soorten makakes en prachtige vogels zoals de Aziatische Zwarte Neushoornvogel.
Na de tour was het tijd voor het diner. Compleet in sarong (was de dresscode) moesten we verschijnen, erg grappig. Na het eten hebben we nog twee films over de wildlife op Borneo gezien. Er bleek nog veel meer te zijn...

Jacobus over de vloer

Deze week stond, naast de vele interviews bij locale overheden en kennisinstellingen, in het teken van het bezoek van Jaap. Jaap is mijn twa collega uit Beijing en was mijn rots in de branding bij mijn aankomst in China. Omdat hij nou wel eens genoeg had van het mindere weer in Beijing (en hopelijk ook omdat hij mij weer eens wilde zien :-)) is hij me een aantal dagen komen opzoeken.

Aangezien ik donderdag aan het eind van de middag nog op bezoek ging bij de Chinese Academy of Sciences voor een interview, heeft Jaap zich overdag alleen moeten vermaken. Donderdagavond moest natuurlijk de lokale Gong Bao Ji Ding getest worden (is natuurlijk goed bevonden). 's Avonds zijn we nog even wat gaan drinken met Ewout. Het leek wel NL'se avond in de Paddy, want we stonden op een gegeven moment met zo'n 10 man bij elkaar (waarvan er zo'n 8 nieuw voor me waren), erg geslaagd!

Vrijdagochtend had ik nog een interview, maar vrijdagmiddag zijn Jaap en ik op pad gegaan. We zijn naar de Sun Yat-sen Memorial gelopen. Mooi gebouw overigens, maar verder weinig te beleven. We zijn verder gegaan naar Shamian Island, het koloniale gedeelte van Guangzhou en hebben daar een tijdje rondgelopen. Na even een terrasje te hebben gepikt zijn we weer teruggegaan naar huis. 's Avonds stond er nl. een diner/ uitgaansavond op de planning met de NL'se groep. Floris, Bas en Alwin hadden inmiddels gehoord van de nieuwe camera en wilden alles weten want zij wilden ook zo'n camera. Overigens bleek dat Jaap 'm ook heeft (en ook in HK heeft gekocht). Bas zou de dag erna naar HK gaan en daar voor zichzelf en voor Floris een camera gaan halen...
De avond zelf was erg geslaagd. We zijn flink op stap geweest en hebben ons erg goed vermaakt in diverse clubs in Guangzhou!

Zaterdagmiddag ;-) zijn we op pad gegaan naar een park ter nagedachtenis aan de gevallenen van de Kuomintang. De Kuomintang heeft in de strijd tegen de communistische partij het onderspit moeten delven, maar desondanks dus wel een memorial park (al vraag ik me af of Jaap en ik nu niet geregistreerd staan als mogelijke subversieve elementen). Aangezien ik ook in de communistische tegenhanger ben geweest, vond ik, met het oog op de "objectiviteit", dat dit park met een bezoek vereerd moest worden. Het bleek zeer de moeite waard. We hebben er een tijd rondgewandeld en hebben er naast een tai chi zwaard dans, ook het vrijheidsbeeld kunnen bewonderen. Bovenop het gedenkteken stond nl. een replica van het welbekende beeld uit New York.

Zondag was het tijd voor een bezoek aan de lokale dierentuin. Dit bood niet alleen de kans om eens goed te oefenen met de nieuwe camera, maar ook om nou eindelijk eens een reuzenpanda in het echt te zien! Los van de af en toe rare dingen die we zagen (zoals een serie hokken waar honden in te zien waren) was het een aardige dierentuin. Vooral de verzameling roofdieren was uitgebreid. Tijgers, luipaarden, jaguars, leeuwen, zwarte panters etc. Opvallend was hoe actief (lees "zenuwachtig") ze waren. In NL zijn tijgers bijv. nooit vooruit te branden, maar hier...

Overigens was er hier bijna een slachtoffer gevallen bij een tijger, al was dat niet zoals in België (een Belgische is omgekomen door een jachtluipaard las ik de dag erna). Een jongetje gooide telkens snoepballen in de kooi en geen van zijn ouders greep in. Daarom stond ik toch even op het punt het jongetje die kooi in te gooien...maar het mocht niet van Jaap.

Het typeert wel de manier waarop veel Chinezen zijn. Overal zag je dingen in de kooien liggen, van fruit tot lege noodlebakjes. Overal staan bordjes, maar niemand houdt het in de gaten. In de berenkuil was het zelfs zo dat de beren op hun achterpoten stonden te bedelen om voedsel, terwijl de muur van hun verblijf volstond met plaatjes dat ze niet gevoerd mochten worden.

Zoals al gezegd heb ik de gelegenheid ook aangegrepen om te oefenen met de camera. Dat ging met wisselend succes maar er zijn een aantal mooie plaatjes uitgekomen. Een van deze foto's zie je hier. Na de dierentuin hebben we lekker gegeten en hebben onze voeten wat rust gegund, wat hard nodig was na al dat rondlopen. Jaap is maandag weer naar Beijing vertrokken. Bedankt Jaap, was zeer geslaagd!

Op pad, voor werk en plezier, deel 3

Zoals de titel al zegt, was het niet al fun and games. Na het fantastische weekend samen in HK, was het tijd om weer (tijdelijk) afscheid te nemen van Marloes. Om het afscheid te vergemakkelijken vertrok ik maandagochtend vroeg al, dus Marloes sliep nog half...

Ik ben met de metro naar de grens gegaan, ben overgestoken en stond meteen midden in het centrum van Shenzhen. Alles ging bijzonder snel dus ik was ruim op tijd. Monica, Chinese kracht van het consulaat, en ik hadden afgesproken bij het Shangri La Hotel. Ik heb onder het genot van een cappucchino en een plak cake het eerste interview nog eens voorbereid.

In totaal heb ik vier interviews afgenomen in Shenzhen. Drie daarvan bij de locale overheid. Toch een apart fenomeen hoor. We werden door buitenlandse zaken van de gemeente begeleid en zo, erg komisch. De gesprekken bleken erg nuttig, al was het duidelijk dat hoe hoger de Chinees in rang was die me te woord stond, des te minder leek hij er van te weten...

Het laaste interview was bij een net nieuw opgericht kennisinstituut. Het interview ging grotendeels in het Engels (!!) en was erg leuk. Vooral de bereidheid tot samenwerking was erg groot, dus wie weet wat daar uit kan voortvloeien.

De terugweg leek een groot vertragingsfestival te worden. Onze trein had een half uur voor vertrek al een half uur vertraging en treinen daarvoor hadden allemaal meer dan een uur vertraging. Nu is het zo dat je een treinkaartje koopt voor een specifieke trein en dus, dacht ik, moest je maar hopen dat het allemaal mee zou vallen met die vertraging. Gelukkig wist Monica beter, met ons "verkeerde" kaartje zijn we naar een andere trein (die al lang weg had moeten zijn) gelopen. We liepen helemaal naar het voorste treinstel. Bij de controle van de kaartjes melden ze alleen dat je geen stoel hebt, maar mag je wel doorlopen. De hele coupé bleek leeg en dus hebben we de hele reis gewoon kunnen zitten. Scheelde in totaal meer dan uur! Zo zie je maar, ook in China kun je het systeem ontduiken...