Beurs van de beurs

Het is voorbij... Het evenement waar Marloes de laatste maanden zo hard voor gewerkt heeft en geregeld weekenden en avonduren aan verloren heeft, de World Travel Fair. Na een climax vorige week waar de langste werkdag tot nu toe werd genoteerd (00.30 klaar) en alle laatste minuut stress was het donderdag tijd voor de aftrap.

Het was voor mij als WTF fotograaf een interessante ervaring. Ik zat natuurlijk in de ideale positie om de boel eens goed waar te nemen. Op donderdag begon de beurs met een openingsceremonie. Daarbij aanwezig waren allerlei VIP's en VVIP's (die zijn nóg belangrijker blijkbaar). Verschillende Consul-Generaals, hoogwaardigheidsbekleders van de overheid van Shanghai en hoge piefen van verschillende nationale tourist boards.

Voor die tijd was er al meteen duidelijk dat organiseren in China een volledig andere dimensie is dan in Nederland. De lokatie van de beurs, de Shanghai Exhibition Center (SEC), wordt bijv. gerund door de lokale overheid. De bewaking is ook van hen. Deze bewaking zou nog niet een stoel kunnen bewaken als ze er boven op zaten...

De organisatie die de controle aan de deur regelt, kreeg het zelfs na 15 keer uitleggen niet aan het verstand van de ingehuurde mensen wie ze wel en vooral wie ze niet moesten toelaten. Resultaat was dus al gauw dat er veel mensen rondliepen die er niet hoorde.

Tot slot was de beurs nog niet begonnen of de beste medewerker van Marloes haar team werd op staande voet ontslagen (na 5 jaar) door de Chinese directeur omdat hij iets niet vond kloppen. Ik stond hier overigens naast, wat een drol op benen is dat zeg...

De eerste twee dagen zijn gericht op zakelijke klanten, daar komen de meeste exposanten ook voor. Bedoeling is dan dat er alleen maar zakelijke klanten worden toegelaten. Helaas lieten de mensen aan de deur zich nogal makkelijk overbluffen door schreeuwende Chinezen en dus liepen er binnen de kortste keren allerlei mensen rond die er niets te zoeken hadden. Veel mensen komen nl. op dit soort beurzen af om zoveel mogelijk papier te verzamelen. Dat verkopen ze dan weer aan een papierhandelaar en zo verdienen ze dus weer wat geld. Met name veel oudere mensen doen dit. Mensen liepen rond met 6 of 7 tassen vol, complete rolkarretjes heb ik zelfs gezien. Resultaat was dus dat brochures werkelijk waar de beurs uitvlogen. Er liepen zelfs verkopers van nephorloges rond... Extra bonus was dat een lege stand meteen een mooie prooi voor deze verkopers is: er stond er eentje sjaals en andere dingen te verkopen vanuit zo'n stand!! Overigens stond er een bewaker naast... Nadat Marloes met één vloeiende beweging de sjaals van de "toonbank" had geveegd, dirigeerde ze de verkoper naar buiten, terwijl ze de bewaker in niet mis te verstane bewoording duidelijk maakte dat hij hier tegen op moest treden. Op de één of andere manier is de taalkloof een stuk kleiner als je tegen ze schreeuwt want de boodschap kwam luid en duidelijk over!

Verder is me trouwens wel opgevallen dat wij Nederlanders, die toch bekend staan om te dringen als er iets gratis wordt uitgedeeld, best wel meevallen in vergelijking met de Chinezen!! Bij de stand van Spanje werden bijvoorbeeld hoedjes uitgedeeld, nou de pleuris brak uit hoor, mensen gingen bijna met elkaar op de vuist!!

Het was overigens er leuk om Marloes eens in actie te zien. Ze legt heel wat kilometers af op zo'n dag maar ondanks alle chaos en toestanden staat ze iedereen vriendelijk te woord (behalve mensen van de organisatie die het echt niet willen begrijpen) en loopt dus het vuur uit de sloffen voor de exposanten. Het resulteerde in een goede band met de meeste exposanten. Zelfs al waren er een flink aantal ontevreden over de beurs zelf, Marloes kreeg een hoge waardering.

Na de zogenaamde Trade-days, was het zaterdag en zondag tijd voor de consumenten, althans voor diegene die er op donderdag en vrijdag nog niet waren geweest dus... Ondanks het slechte weer liep het storm! Een enorme hoeveelheid mensen kwam, eigenlijk tegen de verwachting in, de beurs bezoeken. Echter was zo'n 80% alleen maar op zoek naar brochures. Daardoor waren de meeste exposanten al heel snel door hun informatiemateriaal heen. Met name op zondag leidde dit tot grote problemen! Mensen hadden nl. 20 yuan (€2) betaald voor een kaartje, maar er waren geen brochures meer op het geld terug te verdienen... Gevolg was dat ze overal alles begonnen mee te nemen wat los en vast zat. Zelfs de ruimte van de organisatie werd bestormd en leeggeplunderd (waarbij een aantal cadeautjes die Marloes had gekregen van exposanten zijn verdwenen). Overal ontstonden opstootjes en er zijn meerdere vechtpartijtjes gesignaleerd!!! Het was dus een levendige boel mag je wel zeggen!!

Desondanks eindigde zondag niet in mineur, Eleen, de directeur China van Hertz (autoverhuur), had ons uitgenodigd voor een borrel bij haar thuis. Dit was een erg geslaagde afsluiting van een bijzondere week. Ik heb met zeer veel bewondering gekeken naar Marloes in haar werkomgeving en kan niet anders zeggen dat ze er erg goed in is!

Life in Shanghai

De eerste anderhalve week zit er alweer op en ik heb het goed naar mijn zin in Shanghai. Toch was er ook minder aangenaam nieuws: al de digitale versies van mijn rapport voor TWA zijn kapot (door onbekende oorzaak) en ook mijn gespreksverslagen zijn stuk. Daardoor moet ik het hele rapport opnieuw schrijven. Ik mag dus wel zeggen dat ik er inmiddels redelijk genoeg van heb en dat ik het af wil hebben. Maar goed dat komt uiteindelijk wel goed.

Shanghai bevalt zoals gezegd goed. Het is een leuke stad met veel leuke restaurantjes en bars. Ik heb ook het eerste restaurant gevonden waar Gong Bao Ji Ding te krijgen is (al mag het wel wat pittiger dan deze variant) dus het leven is weer compleet :-)

Ik heb inmiddels ook kennis gemaakt met een aantal vrienden van Marloes en daar zijn we een paar keer mee op stap geweest. Dat was erg geslaagd, maar ook erg duur. In tegenstelling tot bijv. Beijing betaal je hier in veel aangelegenheden zo'n €5 per biertje. Er zijn ongetwijfeld goedkopere plaatsen, maar die heb ik nog niet gevonden. Zodra het rapport af is en Marloes haar beurs achter de rug is zullen we de uitgaansscene eens beter gaan verkennen.

Naast mijn rapport heb ik vanaf a.s. donderdag een aantal leuke klussen om te doen. Ik ga eerst drie dagen als officiële World Travel Fair fotograaf aan de slag. Beetje foto's maken van bezoeker, exposanten en klanten. De week erna ga ik voor de designbeurs allereerst als master of ceremony aan de slag bij een seminar en vervolgens als gids/ begeleider van een aantal journalisten bij hun tocht door Shanghai. Kortom ik vermaak me wel...

Vaarwel Guangzhou

Na het weekend werd het tijd om de verhuizing naar Shanghai te gaan regelen. Mijn plan was, mede omdat ik heel veel bagage heb, om me de trein naar Shanghai te gaan. Dat zo dan wel een lange reis zijn, maar het zou een groot deel overdag zijn en het zou door een deel van China gaan waar ik nog niet geweest ben.

Klinkt allemaal mooi, maar dan moet je natuurlijk wel eerst een kaartje kunnen krijgen. Voor een van de treinen die ik wilde pakken (woensdag vertrekken, donderdag aankomen) was er nog wel een paar kaartjes te krijgen, maar dat waren hard sleepers. Op zich niet erg, ware het niet dat het de bovenste bedden waren van drie en dan lig je tegen het plafond... Ook voor de treinen die de dag erna vertrokken waren er nog kaarten, maar dan kon Marloes mij niet op komen halen (wel handig met zoveel bagage) en de kaartjes waren niet alleen relatief duur, de treinreis bleek ook nog eens 10 uur langer dan ik dacht, 27 i.p.v. 17. Toen ook nog eens bleek dat de prijs voor overbagage bij het vliegen op een binnenlandse vlucht vrij laag was en de beschikbare tickets goed te betalen, was het oordeel snel geveld: vliegen!

Toen dat eenmaal geregeld was heb ik me geconcentreerd op het afscheid nemen van iedereen. Afscheid nemen is, zoals de meeste van jullie wel van mij weten, niet mijn sterkste onderdeel. Ik heb het maar liever gehad. Desondanks heb ik een leuk afscheid gehad. De BBQ van Alwin en Floris, afscheidseten met Ewout, afscheidsetentje bij mijn favoriete Chinese restaurantje, afscheid van Michelle en mijn "huiskamer" de Paddy Field en tot slot de afscheidslunch van het consulaat.

Het afscheid van het consulaat was erg hartelijk. Rob, de consul-generaal, hield een erg leuke speech. Daaruit bleek o.a. dat ik niet alleen het gevoel had één van het team te zijn, maar dat ook echt geworden was. Erg leuk om te horen natuurlijk.

Na van iedereen afscheid te hebben genomen op het Consulaat, heb ik alle bagage op me gehesen en ben richting het vliegveld vertrokken. Eenmaal daar ben ik gaan inchecken. De berekening was dat ik gezien mijn bagage zo'n 40 kilo bij me had. Dat zou me zo'n 400 yuan (= €40)extra gaan kosten. Mijn koffer bleek "slecht" 25 kilo en de rest hoefde ik niet in te checken!! Ik heb mijn 95 yuan overgewicht betaald en ben, gewapend met drie stuks handbagage (waaronder een trolley van 15 kilo) doodleuk het vliegtuig ingegaan en ben zo dus zeer "goedkoop" overgekomen...

Macao

Er is weer een hoop gebeurd. Na onze prachtige vakantie in Borneo was het weer even wennen in het toch net iets minder tropische Guangzhou. Gelukkig kwam er al gauw een change of scenery: Macao. Ik ben met mensen van het Consulaat Generaal naar dit Las Vegas van de Orient geweest. Het was overigens nog even spannend of ik wel meekon. Na de trip naar Borneo had ik nl. mijn laatste entry van mijn visum gebruikt. Nou zou je zeggen, geen probleem gewoon een nieuw visum regelen...zo niet in China. In verband met het Chinees nieuwjaar was de persoon die visa regelt met vakantie... Ja dé peroon inderdaad, hoezo achtervang...

Macao was prachtig. De eerste dag hebben we, na het inchecken, een trip gemaakt naar het strand. Onze gids kondigde het aan als het zwarte strand van Macao. Het zand wordt, zodra het nat wordt zwart en als het opdroogt weer geel. Mooi verhaal, maar is en blijft vervuiling!

Na het strand zijn we naar een van de eilanden geweest van Macao, Coloane. Een mooi koloniaal dorpje! Na een heerlijke wandeling door het dorp en in de zon was het tijd voor een bezoek aan een museum gevestigd in een aantal oud-koloniale huizen. Er werd een beeld gegeven van Macao in Portugese tijd. De dag werd afgesloten met een diner in de Macao Tower. Het hoogste gebouw van Macao en een van de hoogste gebouwen ter wereld. Ter afsluiting van de avond moest er natuurlijk even ondervonden worden waarom Macao een hogere omzet met gokken haalt dan Las Vegas! We zijn dus naar een casino gegaan. Na eerst een ruime winst te hebben opgebouwd (HK$10=€1) keerde het tij en uiteindelijk liep ik met een fiks verlies van 5 HK$ weer naar buiten...

De tweede dag hebben we doorgebracht in Macao zelf. Na een prachtige wandeling door het centrum, zijn we uiteindelijk uitgekomen bij St. Paul's Cathedral. Van deze kathedraal is alleen nog de voorgevel intact, maar is desalniettemin één van de landmarks van Macao. Na een bezoek aan de nabij gelegen wachttoren en de lunch was het al weer tijd om de boel te pakken en richting Guangzhou te vertrekken.

De trip naar Guangzhou verliep soepel en eenmaal terug thuis heb ik mijn spullen gedropt en ben direct door gegaan naar Alwin en Floris. Zij hielden een BBQ bij hun thuis. Zij wonen in een prachtig huis in een compound net buiten het centrum...

De BBQ was erg geslaagd. Enige minpuntje was dat ik, ter ere van mijn naderende einde, iets moest eten van de heren: kippevoeten. Vrij ranzig kan ik vertellen. Maar goed dat mocht de pret niet drukken.