Beurs van de beurs

Het is voorbij... Het evenement waar Marloes de laatste maanden zo hard voor gewerkt heeft en geregeld weekenden en avonduren aan verloren heeft, de World Travel Fair. Na een climax vorige week waar de langste werkdag tot nu toe werd genoteerd (00.30 klaar) en alle laatste minuut stress was het donderdag tijd voor de aftrap.

Het was voor mij als WTF fotograaf een interessante ervaring. Ik zat natuurlijk in de ideale positie om de boel eens goed waar te nemen. Op donderdag begon de beurs met een openingsceremonie. Daarbij aanwezig waren allerlei VIP's en VVIP's (die zijn nóg belangrijker blijkbaar). Verschillende Consul-Generaals, hoogwaardigheidsbekleders van de overheid van Shanghai en hoge piefen van verschillende nationale tourist boards.

Voor die tijd was er al meteen duidelijk dat organiseren in China een volledig andere dimensie is dan in Nederland. De lokatie van de beurs, de Shanghai Exhibition Center (SEC), wordt bijv. gerund door de lokale overheid. De bewaking is ook van hen. Deze bewaking zou nog niet een stoel kunnen bewaken als ze er boven op zaten...

De organisatie die de controle aan de deur regelt, kreeg het zelfs na 15 keer uitleggen niet aan het verstand van de ingehuurde mensen wie ze wel en vooral wie ze niet moesten toelaten. Resultaat was dus al gauw dat er veel mensen rondliepen die er niet hoorde.

Tot slot was de beurs nog niet begonnen of de beste medewerker van Marloes haar team werd op staande voet ontslagen (na 5 jaar) door de Chinese directeur omdat hij iets niet vond kloppen. Ik stond hier overigens naast, wat een drol op benen is dat zeg...

De eerste twee dagen zijn gericht op zakelijke klanten, daar komen de meeste exposanten ook voor. Bedoeling is dan dat er alleen maar zakelijke klanten worden toegelaten. Helaas lieten de mensen aan de deur zich nogal makkelijk overbluffen door schreeuwende Chinezen en dus liepen er binnen de kortste keren allerlei mensen rond die er niets te zoeken hadden. Veel mensen komen nl. op dit soort beurzen af om zoveel mogelijk papier te verzamelen. Dat verkopen ze dan weer aan een papierhandelaar en zo verdienen ze dus weer wat geld. Met name veel oudere mensen doen dit. Mensen liepen rond met 6 of 7 tassen vol, complete rolkarretjes heb ik zelfs gezien. Resultaat was dus dat brochures werkelijk waar de beurs uitvlogen. Er liepen zelfs verkopers van nephorloges rond... Extra bonus was dat een lege stand meteen een mooie prooi voor deze verkopers is: er stond er eentje sjaals en andere dingen te verkopen vanuit zo'n stand!! Overigens stond er een bewaker naast... Nadat Marloes met één vloeiende beweging de sjaals van de "toonbank" had geveegd, dirigeerde ze de verkoper naar buiten, terwijl ze de bewaker in niet mis te verstane bewoording duidelijk maakte dat hij hier tegen op moest treden. Op de één of andere manier is de taalkloof een stuk kleiner als je tegen ze schreeuwt want de boodschap kwam luid en duidelijk over!

Verder is me trouwens wel opgevallen dat wij Nederlanders, die toch bekend staan om te dringen als er iets gratis wordt uitgedeeld, best wel meevallen in vergelijking met de Chinezen!! Bij de stand van Spanje werden bijvoorbeeld hoedjes uitgedeeld, nou de pleuris brak uit hoor, mensen gingen bijna met elkaar op de vuist!!

Het was overigens er leuk om Marloes eens in actie te zien. Ze legt heel wat kilometers af op zo'n dag maar ondanks alle chaos en toestanden staat ze iedereen vriendelijk te woord (behalve mensen van de organisatie die het echt niet willen begrijpen) en loopt dus het vuur uit de sloffen voor de exposanten. Het resulteerde in een goede band met de meeste exposanten. Zelfs al waren er een flink aantal ontevreden over de beurs zelf, Marloes kreeg een hoge waardering.

Na de zogenaamde Trade-days, was het zaterdag en zondag tijd voor de consumenten, althans voor diegene die er op donderdag en vrijdag nog niet waren geweest dus... Ondanks het slechte weer liep het storm! Een enorme hoeveelheid mensen kwam, eigenlijk tegen de verwachting in, de beurs bezoeken. Echter was zo'n 80% alleen maar op zoek naar brochures. Daardoor waren de meeste exposanten al heel snel door hun informatiemateriaal heen. Met name op zondag leidde dit tot grote problemen! Mensen hadden nl. 20 yuan (€2) betaald voor een kaartje, maar er waren geen brochures meer op het geld terug te verdienen... Gevolg was dat ze overal alles begonnen mee te nemen wat los en vast zat. Zelfs de ruimte van de organisatie werd bestormd en leeggeplunderd (waarbij een aantal cadeautjes die Marloes had gekregen van exposanten zijn verdwenen). Overal ontstonden opstootjes en er zijn meerdere vechtpartijtjes gesignaleerd!!! Het was dus een levendige boel mag je wel zeggen!!

Desondanks eindigde zondag niet in mineur, Eleen, de directeur China van Hertz (autoverhuur), had ons uitgenodigd voor een borrel bij haar thuis. Dit was een erg geslaagde afsluiting van een bijzondere week. Ik heb met zeer veel bewondering gekeken naar Marloes in haar werkomgeving en kan niet anders zeggen dat ze er erg goed in is!