Muurtje

Eindelijk is het er dan van gekomen: de grote Muur. Deze heet overigens met een goede reden zo. Er zijn alleen bij Beijing al tig plaatsen waar je 'm kan bezoeken en daarnaast kun je 'm tot bijna in Mongolië bij tijd en wijlen her en der terug vinden. Wij zijn naar Mutianyu geweest. Eerst anderhalf uur met de bus en daarna nog een half uur met de auto. Daar eenmaal aangekomen namen we het briljante besluit om te voet naar boven te gaan... Het was tenslotte maar zo'n 550 (Chinese) meter. Badend in het zweet duizelig van alle traptreden kwamen we aan bij een splitsing: nog 350 meter... Uiteindelijk was het het natuurlijk allemaal waard. De Muur is echt heel indrukwekkend. Het ligt niet alleen in een prachtig bergachtig gebied, maar is ook nog verspreid over verschillende bergen en loopt met de glooiing van het landschap mee!

Dat laatste bracht overigens ook wat nadelen met zich mee. Het dalen en stijgen gebeurde met name via trappetjes, waarvan de treden echt authentiek Chinees handwerk waren: Elke was uniek qua hoogte en breedte! Gevolg was dat je een soort achtbaan traject afliep, want helemaal recht...nee.

Dit alles mocht de pret natuurlijk niet drukken. Het feit op de muur te lopen, na alle verhalen en beelden die ik ervan gehoord en gezien heb, was al indrukwekkend, maar de Muur zelf is toch nog weer indrukwekkender dan dat. Ongelofelijk dat dit door mensen is gebouwd! Enige wat ik me wel afvroeg was wie er in godsnaam in dit bergachtige gebied een invasie zou willen doen, dat kan makkelijker lijkt me...

We hebben ons, met veel geklauter en geklim, naar een van de "uiteinden" gelopen. Daar liep de muur wel verder, maar is niet meer toegankelijk voor toeristen. Na een welverdiend biertje en (hopelijk) mooie foto, zijn we weer terug geklauterd naar het beginpunt.

Verjaardag van China

Afgelopen week, was een week van nationale feestdagen hier. Dit ter ere van de oprichting van de Volksrepubliek. Maandag t/m woensdag waren vrije dagen. Al gold dat voor mij alleen voor maandag en dinsdag, maar dat mocht de pret niet drukken. Zondag zijn we naar Chaoyang Park geweest. Een groot park bij mij in de buurt. Het bleek een combinatie tussen een park en een pretpark.

We hebben een tijd rondgewandeld. We waren een ware bezienswaardigheid. Iedereen keek naar ons en we zijn uitgebreid, gevraagd en ongevraagd, op de foto gezet. We hebben er verder een heerlijke dag doorgebracht. Een van de hoogtepunten was toch wel het ritje in de botsauto's!!! Dat was toch zeker 15 jaar geleden.

De vrije dagen doorgebracht met lekker luieren in het park. Heerlijk lezen en genieten van het mooie weer. Ook hier begint de herfst binnenkort en dat zal gepaard gaan met een stuk minder weer dan we de afgelopen tijd hier hebben gehad.

Verder zijn we begonnen met de eerste Chinese lessen en ik kan in alle eerlijkheid zeggen, dat valt niet mee... Ik zeg een woord bijv. drie keer (voor mijn gevoel) hetzelfde, maar blijkt de toon telkens weer anders te zijn. Daarnaast heeft zo ongeveer elke Chinees woord minstens 6 betekenissen en zijn de verschillende beginklanken wel erg subtiel qua verschil.
Maar goed, er is wat progressie te merken. Bepaalde dingen lukken al aardig, maar het is nog maar heel beperkt.

Missie van de staatssecretaris: Ultieme les in flexibiteit

Het heeft even geduurd, maar hier weer een update over mijn leven in Beijing. Het is een drukke tijd geweest de afgelopen week. Dit met name in verband met de missie van van Gennip. De signing ceremony waar ik verantwoordelijk voor ben werd een beetje een jojo. Ik begon er met drie, dat werden er al heel snel twee en tenslotte zelfs een. Toen werd de persconferentie (waar de ceremonie onderdeel van was) verschoven, dit omdat de minister van handel anders niet kon. Resultaat was dat we een ander moment moesten vinden voor de ondertekening. Aangezien het programma van minuut tot minuut dichtgetikt is, viel dat dus nog niet mee. Uiteindelijk hebben we 's ochtends een gaatje weten te vinden. Leuke bijkomstigheid was dat ik mijn praatje opeens voor een hele zaal met mensen mocht gaan vertellen...

Volgende verandering was dat het toch niet kon op het uitgekozen moment. Dit viel niet in goede aarden bij het Nederlandse bedrijf en dus met veel kunst en vliegwerk toch weer op hetzelfde tijdstip gekregen. Afgelopen vrijdag (twee dagen voor de missie) kwam er opeens een ondertekening bij! Die kon niet samen met de andere ondertekening, dus moest daar weer een nieuwe oplossing voor gevonden worden. Dat was redelijk snel geregeld, want die kon bij de nieuw geplande persbijeenkomst 's avonds. Dit leek het helemaal te gaan worden...

Totdat ik later die dag een telefoontje kreeg van de CEO van een van de ondertekenende bedrijven, te weten het bedrijf waar we hemel en aarde voor hebben bewogen om het 's ochtends gedaan te krijgen, en hij moest mij tot zijn spijt mededelen dat hij pas maandag om 8.30 aan zou komen en dus nooit om 9.15 in het hotel zou kunnen zijn voor de ondertekening...
Uiteindelijk kwam vrijdag om een uur of 22.00 het verlossende telefoontje...iemand anders zou tekenen.

Zaterdag kwam en ging voorbij zonder veranderingen. Zondag was de eerste dag van de missie. Het verliep allemaal soepel en volgens plan, maar toen kwam zondagavond de minister van handel weer met een verschuiving! Resultaat was dat de persbijeenkomst 's avonds niet door kon gaan en dus in de middag in het hotel zou moeten plaatsvinden, tezamen met ondertekening nr 2! Ach ja, dat kon er ook nog wel bij! Overigens hoorde ik dit pas maandagochtend, vlak voor mijn "optreden".

Het uiteindelijke resultaat was wel ok, al is de combinatie van de eerste keer spreken voor zo'n publiek, voor het eerst spreken met een tolk en de zenuwen wel even wennen zal ik maar zeggen... Maar met geruststellende gebaren van de staatssecretaris en de directeur-generaal wist ik het uiteindelijk goed af te ronden!

(Praatje na het "optreden")