Laatste week Beijing - Tweede helft van de week

Nou ja, tweede helft is wat overdreven, donderdag eigenlijk. Maar gezien het programma, voelde het als langer dan een dag. Allereerst stond het Tian Tan Gong Yuan op het programma, oftewel Temple of Heaven Park. Aangezien we via de noordkant binnenkwamen, liepen we gelijk tegen één van de hoofdattracties aan: Hall of Prayer for Good Harvests (HPGH). Werkelijk waar schitterend! Op de foto zie je de HPGH. We hebben er uitgebreid rondgelopen en foto's gemaakt.

Daarna hebben we de "hoofdstraat" gevolgd en hebben de meeste hoofdattracties kunnen zien. Eentje stond echter in de steigers, dat was erg jammer. Maar dat mocht de pret niet drukken.

Een van de hoogtepunten was nog de Imperial Vault of Heaven, zeg maar de schatkamer van het complex. Een zeer mooi tempelachtig gebouw met prachtige versieringen op de zuilen, muren en het plafond.

Na Tian Tan Gong Yuan zijn we naar Qianmen gegaan. Qianmen betekent Front Gate en dat is met reden want daar staat de poort naar het Plein van de Hemelse Vrede. Wij moesten echter naar het busstation bij Qianmen voor de bus naar de Muur. Aangezien we er om 11.50 waren hoopten we de bus van 12.00 te kunnen pakken. Helaas bleek er na 11.30 geen bus meer te gaan... We waren vervolgens van plan om met de lokale bus te gaan, maar vlak voordat we de taxi instapten was er een mannetje dat ons voor 200 yuan naar de Muur wilde brengen met een auto. Aangezien dat maar 20 yuan meer was dan de toeristenbus hebben dat dus gedaan.

We zijn richting Badaling gereden, de drukst bezochte plek van de Muur. Vlak voor Badaling kwamen we er echter al bij een ander stuk Muur, Juyongguan. Je kunt daar een "rondje" lopen. We begonnen maar bergop, en als ik zeg bergop dan bedoel ik steil de berg op. Het uitzicht maakte het overigens meer dan waard dat we zo enorm moesten klimmen. Het schijnt dat Juyongguan al tijdens de Yin dynastie (1115-1234) één van de 8 beste scenic sights was van Beijing. Het had grote strategische waarde, want het ligt in een pas die doorgang geeft naar Beijing.

De klimpartij was stevig en Marloes had ook nog eens schoenen met hakken aan (waarvoor ze door Chinezen uitgebreid is uitgelachen) dus die had het extra zwaar. Maar goed de ijzeren wet van de natuurkunde zegt: "Wat omhoog gaat, komt ook weer naar beneden." Weliswaar gaat dat over de zwaartekracht, maar het gold voor ons natuurlijk ook. De afdaling was zo mogelijk nog steiler dan de beklimming en dus was het goed opletten geblazen. Na ook deze klauterpartij te hebben overleefd moesten we al weer terug naar de auto. De tijd vliegt op zo'n Muur!

Eenmaal terug in Beijing hebben we ons even opgefrist en zijn toen gaan eten bij mijn favoriete restaurantje, Xinjiang eten. We waren met z'n 7-en, King Fo, David, Lana, Nana, Ko, Marloes en ik. Het was bijna een soort flat-afscheidsetentje. Alleen Ko woont ergens anders, maar die hoort eigenlijk ook weer een beetje bij de inboedel. Zoals gewoonlijk zat de tent weer helemaal vol. Gelukkig hadden ze in een aparte kamer nog een tafel vrij voor ons. Bij binnenkomst werden we wel geconfronteerd met heftig zoenende Chinezen. Het stel was ook redelijk dronken en de dame in kwestie was helemaal de weg kwijt. Bovendien hadden ze er een enorme zooi van gemaakt!

Al gauw bleek het personeel niet voor één gat gevangen; een grote hoeveelheid zand op de aangekoekte rotzooi op de vloer, even schrobben en weg was het! Quick 'n' Bright is er niets bij!

Het eten was weer heerlijk. Het afscheid was ook erg gezellig. Ik kreeg naast leuke en handige afscheidscadeautjes ook twee erg lieve kaartjes! Goed afscheid dus, voor zover een afscheid goed kan zijn!